ஏன் சிரித்தாய் ?

என்னைப் பார்த்தே ஏன்நீ சிரித்தாய் ?

   ஏளனப் பார்வை ஏன்நீ பார்த்தாய் ?

வண்ணக் கனவை மட்டும் தின்றே

   வாழும் கவிஞன் பாவம் என்றா ?

எண்ணச் சுழலில் நீந்தித் திளைத்தே

   இனிய பாடல் இசைப்பவன் என்றா ?

மண்ணில் வாழும் தகுதி பெறவே

   மல்லுக் கட்டும் மனிதன் என்றா ?

காலை மண்ணில் புதைத்துக் கொண்டே

   கனவில் விண்ணைச் சுற்றுவான் என்றா ?

காலை உணவிற் கிலையே யெனினும்

   கவிதையே உணவாய்க் கொள்ளுவா னென்றா ?

சாலை ஓரத் தரித்திரர் தம்மைத்

   தோளுற அணைத்துக் குலவுவா னென்றா ?

வேலை யென்பதே கவிதை படைப்பது;

    வேறெது மறியா வெள்ளறி வுணர்ந்தா?

என்னதான் எண்ணிநீ சிரித்திட் டாலும்

   என்மனம் கற்பனைச் சிறகி லேதான்

மண்ணையும் விண்ணையும் வலம்வரும் என்பேன்;

   மாறிலை; என்னுளம் கவிதை என்றே

எண்ணும்; செய்யும்; வேறு மாறாம்

   எண்ணம் எனக்கிலை; இன்னல் எனக்கிலை;

கண்ணும் கருத்தும் கவிதையே காணும்

   கனவில் வாழ்கிறேன்; நீசிரித் துக்கொள்.