யாருமில்லா மேடையில்

      யாருமில்லா மேடையில்

யாரு மில்லா மேடையி லேநான்

   நாட்டிய மாடுகின்றேன்; -- கேட்க

யாரு மில்லா அவையினி லேநான்

   பாடல் பாடுகின்றேன்.

மலரின் அசைவை அதுதரும் மணத்தை

   நுகர  வாருமென்றேன்; -- அந்த

மலரே வாடி உதிர்ந்திடு வரையில்

   மனிதர் நெருங்கவில்லை.

தென்னையின் கீற்றுச் சலசலப் பொலியின்

   தேனிசை கேளுமென்றேன்; -- அங்கே

தென்னையின் அடியில் நிற்பவர் கூடச்

   சலசலப்  புணரவில்லை.

சாதிக ளெழுப்பும் சச்சர வொலியின்

   சத்தம்  அடக்குமென்றேன்; -- அந்தச்

சாதிகள் இரைச்சல் இன்னிசை யெனவே

   சுவைத்தலை யேகண்டேன்.

ஊழல் எனவொரு புற்றுநோய் நாட்டை

   உருக்குலைக் குதென்றேன்நான்; -- அந்த

ஊழலில் குளித்தே திளைப்பவர் என்குரல்

   உதறிடல் கண்டுநொந்தேன்.

யாரு மில்லா மேடையி லாடும்

   நாட்டியம் என்னபயன் ? – கேட்க

யாரு மில்லா அவையினி லேஎன்

   பாடலால் என்னபயன் ?

          தினமணி—கவிதைமணி—21-11-17