கண்ணதாசன்
வண்ணத்து மயிற்கூட்ட ஆட்டத்திற் கோர்பாடல்
மனமீர்க்கப் படைத்த ளிப்பாய்;
மால்வண்ணன் வாயரும்பி மலர்கின்ற குழலிசைக்குள்
வசமாக்கும் பாட்ட ளிப்பாய்;
எண்ணத்துள் நுழைந்தாடும் காதலர்க்கோர் இணைப்பாடல்
இன்பமுறத் தொடுத்த ளிப்பாய்;
இலக்கியத்தின் பிழிவாகத் தொடர்களினைத் தொட்டெடுத்தே
இன்மணத்து மாலை யீவாய்;
கிண்ணத்துள் மதுவுக்கும் கிறக்கங்கள் வரும்வண்ணம்
கடும்போதைச் சொற்கள் பெய்வாய்;
கிறங்கிப்போய்த் திரைக்கூட்ட அலையுன்னைத் தாலாட்டத்
திரையுலகை ஆட்சி செய்தாய்;
வண்ணப்பொன் உடலழகா! உன்பாட்டைக் கேட்டுள்ளம்
மயங்காதார் யாரு மில்லை;
வளமான திரையுலகை வலங்கொண்டும் வளங்காணா
மாமன்ன! கண்ண தாச!
யார்யாரை எங்கெங்கே வைப்பதென யாருக்கும்
புரியவில்லை எனஉ ரைத்தாய்;
யார்யாரோ எங்கெங்கோ அமர்கின்றார்; தன்முனைப்பாய்
என்னென்ன வோசெய் கின்றார்;
சீருடைய குயில்கட்கும் காக்கைக்கும் வேறுபாடு
தெரியவில்லை என்று ரைத்தாய்;
சிக்கலிங்கே அதுதானே! தீர்வெதுவும் தெரியவில்லை;
திருந்துவோரைக் காண வில்லை;
பார்வாழ நீசொன்ன கருத்துக்கள் தத்துவங்கள்
பார்வாழ்வோர் கொள்ள வில்லை;
பாவங்கள் கொடிகட்டிப் பறக்கின்ற விந்தையேதான்
பக்குவமாய் விளங்கி நிற்கும்;
பேர்வாங்கிப் புகழ்வாங்கிப் பெரியமுத லாளியெல்லாம்
படையெடுக்க வைத்த மன்னா!
பாட்டாலே திரையுலகை ஆண்டபெரு மன்னனேஉன்
பேரெங்கள் மனமி ருக்கும்.
மதுவைநீ குடித்தாயோ மதுவுன்னைக் குடித்ததுவோ
மயங்கியது நாங்க ளன்றோ!
மயக்கத்தில் அளித்தாலும் மயக்குகின்ற பாட்டளித்தாய்!
மகிழ்ந்திட்டார் மக்க ளெல்லாம்;
மதுக்கோப்பைக் குள்ளுனது குடியிருப்பென் றுரைத்தாலும்
மக்களுள்ள மெலாமி ருந்தாய்!
வசமாகா உள்ளத்தின் வசப்பட்டு மயங்கினுமுன்
வசப்பட்டார் உலக மக்கள்;
மதிமயக்கும் கவிவரிசை மட்டுமல்ல உன்னுரையும்
மயக்கியது நெஞ்ச மெல்லாம்;
வனவாசம் போல்மனசைத் திறந்துரைத்தா ரிவ்வுலகில்
யாருமில்லை உண்மை தானே!
நிதியுன்னைத் தினந்தோறும் தேடிவந்து குவிந்தாலும்
நிற்பதில்லை உன்னி டத்தில்;
நிதிகொழிக்கும் திரையுலகில் கொழித்தாலும் செல்வத்தில்
நீகொழிக்க வில்லை மன்னா!
அருத்தமுள்ள இந்துமதம் படித்தவர்க ளெல்லோரும்
அடடாவென் றதிச யிப்பார்;
அன்றாட உண்மையுடன் ஆண்டவனின் உண்மையினை
அணைத்தொன்றாய்ச் சொல்லி வைத்தாய்;
பொருத்தமுடன் நம்வாழ்வில் பொருந்திவரும் செய்திகளில்
பொருத்திவைத்தாய் ஆன்மீ கத்தை;
புவிவாழ்க்கைப் போதிமரம் போதித்த பிழிவினைநீ
பொறித்துவைத்தாய் மற்ற வர்க்காய்;
இருக்குமிந்தப் பேருலக இன்பத்தின் துன்பத்தின்
எல்லைகளைத் தொட்ட வன்நீ!
இருந்துகொண்டே செத்தவனாய் இரங்கற்பாப் பாடியேயோர்
எழுச்சியினைத் தந்த வன்நீ!
கருக்கொண்ட போதிலேயே கவிதையினைக் கற்றதுபோல்
கவிச்சுவையின் சிகரம் தொட்டாய்!
கவியரசாய்ப் புவியாண்டு கலையுலகை ஆட்டுவித்த
கண்ணதாச! நீச காப்தம்.
வண்ணத்து மயிற்கூட்ட ஆட்டத்திற் கோர்பாடல்
மனமீர்க்கப் படைத்த ளிப்பாய்;
மால்வண்ணன் வாயரும்பி மலர்கின்ற குழலிசைக்குள்
வசமாக்கும் பாட்ட ளிப்பாய்;
எண்ணத்துள் நுழைந்தாடும் காதலர்க்கோர் இணைப்பாடல்
இன்பமுறத் தொடுத்த ளிப்பாய்;
இலக்கியத்தின் பிழிவாகத் தொடர்களினைத் தொட்டெடுத்தே
இன்மணத்து மாலை யீவாய்;
கிண்ணத்துள் மதுவுக்கும் கிறக்கங்கள் வரும்வண்ணம்
கடும்போதைச் சொற்கள் பெய்வாய்;
கிறங்கிப்போய்த் திரைக்கூட்ட அலையுன்னைத் தாலாட்டத்
திரையுலகை ஆட்சி செய்தாய்;
வண்ணப்பொன் உடலழகா! உன்பாட்டைக் கேட்டுள்ளம்
மயங்காதார் யாரு மில்லை;
வளமான திரையுலகை வலங்கொண்டும் வளங்காணா
மாமன்ன! கண்ண தாச!
யார்யாரை எங்கெங்கே வைப்பதென யாருக்கும்
புரியவில்லை எனஉ ரைத்தாய்;
யார்யாரோ எங்கெங்கோ அமர்கின்றார்; தன்முனைப்பாய்
என்னென்ன வோசெய் கின்றார்;
சீருடைய குயில்கட்கும் காக்கைக்கும் வேறுபாடு
தெரியவில்லை என்று ரைத்தாய்;
சிக்கலிங்கே அதுதானே! தீர்வெதுவும் தெரியவில்லை;
திருந்துவோரைக் காண வில்லை;
பார்வாழ நீசொன்ன கருத்துக்கள் தத்துவங்கள்
பார்வாழ்வோர் கொள்ள வில்லை;
பாவங்கள் கொடிகட்டிப் பறக்கின்ற விந்தையேதான்
பக்குவமாய் விளங்கி நிற்கும்;
பேர்வாங்கிப் புகழ்வாங்கிப் பெரியமுத லாளியெல்லாம்
படையெடுக்க வைத்த மன்னா!
பாட்டாலே திரையுலகை ஆண்டபெரு மன்னனேஉன்
பேரெங்கள் மனமி ருக்கும்.
மதுவைநீ குடித்தாயோ மதுவுன்னைக் குடித்ததுவோ
மயங்கியது நாங்க ளன்றோ!
மயக்கத்தில் அளித்தாலும் மயக்குகின்ற பாட்டளித்தாய்!
மகிழ்ந்திட்டார் மக்க ளெல்லாம்;
மதுக்கோப்பைக் குள்ளுனது குடியிருப்பென் றுரைத்தாலும்
மக்களுள்ள மெலாமி ருந்தாய்!
வசமாகா உள்ளத்தின் வசப்பட்டு மயங்கினுமுன்
வசப்பட்டார் உலக மக்கள்;
மதிமயக்கும் கவிவரிசை மட்டுமல்ல உன்னுரையும்
மயக்கியது நெஞ்ச மெல்லாம்;
வனவாசம் போல்மனசைத் திறந்துரைத்தா ரிவ்வுலகில்
யாருமில்லை உண்மை தானே!
நிதியுன்னைத் தினந்தோறும் தேடிவந்து குவிந்தாலும்
நிற்பதில்லை உன்னி டத்தில்;
நிதிகொழிக்கும் திரையுலகில் கொழித்தாலும் செல்வத்தில்
நீகொழிக்க வில்லை மன்னா!
அருத்தமுள்ள இந்துமதம் படித்தவர்க ளெல்லோரும்
அடடாவென் றதிச யிப்பார்;
அன்றாட உண்மையுடன் ஆண்டவனின் உண்மையினை
அணைத்தொன்றாய்ச் சொல்லி வைத்தாய்;
பொருத்தமுடன் நம்வாழ்வில் பொருந்திவரும் செய்திகளில்
பொருத்திவைத்தாய் ஆன்மீ கத்தை;
புவிவாழ்க்கைப் போதிமரம் போதித்த பிழிவினைநீ
பொறித்துவைத்தாய் மற்ற வர்க்காய்;
இருக்குமிந்தப் பேருலக இன்பத்தின் துன்பத்தின்
எல்லைகளைத் தொட்ட வன்நீ!
இருந்துகொண்டே செத்தவனாய் இரங்கற்பாப் பாடியேயோர்
எழுச்சியினைத் தந்த வன்நீ!
கருக்கொண்ட போதிலேயே கவிதையினைக் கற்றதுபோல்
கவிச்சுவையின் சிகரம் தொட்டாய்!
கவியரசாய்ப் புவியாண்டு கலையுலகை ஆட்டுவித்த
கண்ணதாச! நீச காப்தம்.
No comments:
Post a Comment