கம்பராமன்
காவியத்துக் கம்பராமன்
காட்டுகின்ற சோதியென்றன்
ஆவியெல்லாம் உருக்குதுள்ளே சென்று--கம்பன்
ஆக்கிவிட்ட அவன்சிரிப்பான் நின்று.
மாடமீது நின்றதேவி
வளைத்தகண்ணின் வீச்சினிலே
ஓடவிட்டான் நெஞ்சினையே மாயன்--மேலே
உயர்ந்துள்ளம் பறிகொடுத்தான் தூயன்.
பிரிந்தவர்கள் பிறந்துவந்து
பூமிதனில் கூடியிங்கே
விரித்தகதை மிதிலைகண்ட தன்று--அதை
மனம்நினைத்தால் இனித்திடுமே என்றும்.
தேவியினைப் பிரிந்தபின்னர்
நடையிடறும் பாதமெல்ல
மேவினவே கற்பரலின் மேலே--காடு
மெத்தையென மாறியது கீழே.
கங்கைநதி வேடனையே
கட்டியவன் தம்பியெனச்
சங்கையின்றி உரைத்ததென்ன பாங்கு--அவன்
தளிரடிக்காய் என்றனுளம் ஏங்கும்.
வஞ்சிமகள் சூர்ப்பநகை
வாயுதிர்த்த சொற்களிலே
கொஞ்சுதடி அவனழகு மேனி--எண்ணிக்
குழையுதடி என்மனமும் நாணி.
தேவமகன் கால்நடந்த
தூசுபட்டுக் கல்லுயிர்த்துப்
பாவையாகி வந்ததனைக் கண்டோம்--அந்தப்
பெருவியப்பில் நாம்கல்லாய் நின்றோம்.
தேவனையே கீழிறக்கி
மனிதனென நடக்கவைத்து
மேவியிங்கே காட்டுகிறான் வித்தை--கம்பன்
வித்தைகண்டு நாம்முழுதும் செத்தோம்.
ஆயுதங்கள் இழந்துவிட்டுச்
சாய்ந்ததலை இராவணனைப்
போயடுத்த நாள்வாநீ என்றான்--அந்தப்
புகழுரையால் மானுடமாய் வென்றான்.
மானுடமே வென்றகதை
இராமனாலே நிகழ்ந்ததென
ஊனுருகப் பாடினானே கம்பன்--அந்த
உயர்கவிக்கே ஈடெந்தக் கொம்பன்.
ஒருசொல்லும் ஓரில்லும்
ஒருவில்லும் கொண்டுயர்ந்த
ஒருவனையே போற்றிடுவோம் என்றும்--அவன்
ஒருவனலால் வேறியாராம் இன்றும்.
தருமத்தை வாழ்விக்கத்
தாரமுடன் கான்புகுந்தே
உருகிநின்றான் அவள்பிரிவால் நித்தம்--அந்த
உருக்கத்தால் இலங்கைநாசம் மொத்தம்.
குரங்கினத்தை அரக்கரினைக்
கூட்டிட்டான் தம்பியெனக்
கிறங்கடிக்கும் அன்பினையே காட்டி--அவர்
கிறங்கிநின்றார் உயிரினையே நீட்டி.
இராமநாமம் சொல்லிடுவோம்
கம்பநாமம் போற்றிடுவோம்
இராமனவன் வெற்றிபெற்றான் வில்லால்--இந்தக்
கம்பநாடன் வெற்றிபெற்றான் சொல்லால்.
காவியத்துக் கம்பராமன்
காட்டுகின்ற சோதியென்றன்
ஆவியெல்லாம் உருக்குதுள்ளே சென்று--கம்பன்
ஆக்கிவிட்ட அவன்சிரிப்பான் நின்று.
மாடமீது நின்றதேவி
வளைத்தகண்ணின் வீச்சினிலே
ஓடவிட்டான் நெஞ்சினையே மாயன்--மேலே
உயர்ந்துள்ளம் பறிகொடுத்தான் தூயன்.
பிரிந்தவர்கள் பிறந்துவந்து
பூமிதனில் கூடியிங்கே
விரித்தகதை மிதிலைகண்ட தன்று--அதை
மனம்நினைத்தால் இனித்திடுமே என்றும்.
தேவியினைப் பிரிந்தபின்னர்
நடையிடறும் பாதமெல்ல
மேவினவே கற்பரலின் மேலே--காடு
மெத்தையென மாறியது கீழே.
கங்கைநதி வேடனையே
கட்டியவன் தம்பியெனச்
சங்கையின்றி உரைத்ததென்ன பாங்கு--அவன்
தளிரடிக்காய் என்றனுளம் ஏங்கும்.
வஞ்சிமகள் சூர்ப்பநகை
வாயுதிர்த்த சொற்களிலே
கொஞ்சுதடி அவனழகு மேனி--எண்ணிக்
குழையுதடி என்மனமும் நாணி.
தேவமகன் கால்நடந்த
தூசுபட்டுக் கல்லுயிர்த்துப்
பாவையாகி வந்ததனைக் கண்டோம்--அந்தப்
பெருவியப்பில் நாம்கல்லாய் நின்றோம்.
தேவனையே கீழிறக்கி
மனிதனென நடக்கவைத்து
மேவியிங்கே காட்டுகிறான் வித்தை--கம்பன்
வித்தைகண்டு நாம்முழுதும் செத்தோம்.
ஆயுதங்கள் இழந்துவிட்டுச்
சாய்ந்ததலை இராவணனைப்
போயடுத்த நாள்வாநீ என்றான்--அந்தப்
புகழுரையால் மானுடமாய் வென்றான்.
மானுடமே வென்றகதை
இராமனாலே நிகழ்ந்ததென
ஊனுருகப் பாடினானே கம்பன்--அந்த
உயர்கவிக்கே ஈடெந்தக் கொம்பன்.
ஒருசொல்லும் ஓரில்லும்
ஒருவில்லும் கொண்டுயர்ந்த
ஒருவனையே போற்றிடுவோம் என்றும்--அவன்
ஒருவனலால் வேறியாராம் இன்றும்.
தருமத்தை வாழ்விக்கத்
தாரமுடன் கான்புகுந்தே
உருகிநின்றான் அவள்பிரிவால் நித்தம்--அந்த
உருக்கத்தால் இலங்கைநாசம் மொத்தம்.
குரங்கினத்தை அரக்கரினைக்
கூட்டிட்டான் தம்பியெனக்
கிறங்கடிக்கும் அன்பினையே காட்டி--அவர்
கிறங்கிநின்றார் உயிரினையே நீட்டி.
இராமநாமம் சொல்லிடுவோம்
கம்பநாமம் போற்றிடுவோம்
இராமனவன் வெற்றிபெற்றான் வில்லால்--இந்தக்
கம்பநாடன் வெற்றிபெற்றான் சொல்லால்.
No comments:
Post a Comment