எதற்கு நான் பாடுகிறேன் ?

                      எதற்கு நான் பாடுகிறேன் ?

நானொரு கவிஞன் ஐயமில்லை – இதை

   நான்தான் சொல்வேன் நூறுமுறை;

நான்சொலும் எல்லாம் நற்கவிதை – என

   யார்சொல வேண்டும்? நான்தானா ?

பள்ளியில் படித்தவை மிகச்சொற்பம் – வாழ்வில்

   பட்டுக் கற்றவை மிகஅதிகம்;

சொல்லிவைப் பேனதைக் கவிதைகளில் – யார்நான்

   சொன்னதைக் கேட்டுத் திருந்துகிறார் ?

உள்ளே பதியாக் கவிதைகளைக்  –கற்போர்

   உளத்தைத் திருத்தாக் கருத்துகளை

வெள்ள மெனப்பொழிந் தென்னபயன் ?— அவை

   வீணே பாறையில் விதைத்தவைதாம்.

ஆண்டுகள் பலவாய்த் தீமைகளை – உலகின்

   அடிவேர்க் கிருமி ஊழலினை

ஈண்டழித் திடவே பாடினேன்நான்; -- மண்ணில்

   எங்கே அழிந்தன அவையெல்லாம் ?

நல்லறம் தழைக்க வேண்டுமென – இங்கே

   நற்கவி மழையைப் பொழிந்திட்டேன் ;

நல்லறம் தழைப்பதாய்த் தெரியவில்லை ;-- தீயவை

   நாட்டில் குறைவதாய்த் தோன்றவில்லை.

வள்ளுவர் சொல்லா அறிவுரையா ? –அவர்

   வகுத்துக் காட்டா நெறிமுறையா ?

உள்ளே அவருரை பதிந்ததுண்டா? – குறளால்

   உயர்ந்து மன்பதை நிமிர்ந்ததுண்டா ?

எத்துணை எத்துணை நீதிநூல்கள் ? –அறமாய்

   எத்துணை எத்துணை பெட்டகங்கள் ?

எட்டுணை யேனும் ஏற்றதுண்டா ? –மண்தான்

   ஏற்றம் பெற்றே உயர்ந்ததுண்டா ?

பின்னெதற் கிங்கே எழுத்தெல்லாம் ? –வெறும்

   பொழுது போக்காய்ப் படிப்பதற்கா ?

இன்னும் எதற்குநான் பாடுகிறேன் ? –என்னை

   ஏற்று நடக்கவோர் ஆள்வருமா ?