[ 1972 ல் ஆ.தெக்கூர் மேனிலைப் பள்ளியில்
கவிஞர் கண்ணதாசன் தலைமையில்
நடந்த கவியரங்கம்.}
திறமை
தலைப்பிங்கே சரியில்லை என்று சொல்லித்
தாவிக்கொண் டென்மனைவி அருகில் வந்தாள்;
தலைப்புனக்கும் பிடிக்கலையா? எஞ்சி நின்ற
தலைப்பிதுதான்; என்னசெய்ய? என்றேன். உங்கள்
தலைவிதியா? யார்யாரோ கழித்துப் போட்ட
தலைப்பினைஏன் எடுக்கவேண்டும்? என்று சேலைத்
தலைப்பிலுள்ள கிழிசலையே காட்டி நின்றாள்;
சரிசரியிச் சங்கதியே வேறு; வேறு
கவியரங்கத் தலைப்பெனக்குத் 'திறமை' என்றேன்;
கடகடெனச் சிரித்திட்டுச் 'சரிதான் இந்தப்
புவியினிலே இல்லாதார்க் கீதல் தானே
புகழ்மிக்க கொடையாகும்; பொருத்தம்' என்று
செவியினிலே அறைந்தாற்போல் சொன்னாள்; சொன்ன
சொல்லினிலும் தவறில்லை; திறமை இந்தப்
புவியினிலே எனைத்தவிர மற்ற எல்லாப்
பொருள்விற்கும் வியாபாரி யிடத்து முண்டு.
கத்திரிக்காய் வாங்கிவரப் போனால் அந்தக்
கடைக்காரன் என்னிடத்தே அன்பு கொண்டு
கத்திரிக்காய் நான்பொறுக்கித் தருவே னென்று
கனியாகத் தந்திடுவான்; வீட்டில் சேர்த்தால்
கத்திடுவாள்; நறுக்கிடுவாள்; புழுவாய்க் கொட்டும்;
'கடையினிலே கத்திரிக்காய் வாங்கக் கூடக்
கற்றிருக்க வில்லையிங்கே திறமை பற்றிக்
கவிபாடிக் கிழியுமெனப் பாடித் தீர்த்தாள்;
நானென்ன செய்திடுவேன்? திறமை இன்று
நாட்டினிலே பொதுவுடைமை ஆகிப் போச்சு;
தேனென்ற பேச்சாலே மயக்கி நம்மைத்
தெளிவாக ஏமாற்றும் திறமை இந்த
மாநிலத்தில் எங்குமுண்டு; நமக்கே அந்த
மாயத்தில் ஏமாறாத் திறமை வேண்டும்;
மாநிலத்தில் இதுமட்டுந் தானா? எல்லா
வகையினிலும் திறமையிங்கே வெளிச்சம் போடும்.
அரசியலில் இத்திறமை கொண்டோர் நாட்டை
ஆளுகின்ற பொறுப்பேற்பார்; நம்மை நோக்கி
வரவிலையே காற்றெனவே ஏங்கி நிற்போர்
வாழ்க்கையெலாம் ஏக்கத்தில் கழிப்பார்; ஐந்து
வருடத்திற் கொருமுறையோர் புயல டிக்கும்;
வீதிதொறும் பெருமுழக்காய் இடியி டிக்கும்;
சிறுதூற்றல் சில்லரையாய்க் குடிசைப் பக்கம்
சிந்திவரும்; தென்றலெனப் பேச்சு வீசும்;
( இதெல்லாம் எதற்காக )
வாக்குண்டாம்; மணமுண்டாம்; பெரிய வர்கள்
வரவுண்டாம்; உரையுண்டாம்; குடிசைக் கெல்லாம்
வாக்கில்லை யெனிலிங்கோ மணமு மில்லை;
வரவுமில்லை; பைத்தியமா? பயனே யின்றி
வாக்கில்லா மக்களுடன் பேசப்; பின்னர்
வருகின்ற தேர்தலுமே முடிந்து போனால்
வாக்களித்த பெரியோர்கள் இறைவ னாவார்;
வாக்காளர் தவங்கிடக்கும் அடியா ராவார்.
உயர்ந்த திறமை
நம்முன்னோர் திறமையிலே குறைந்தா போனார்?
நானிலத்தில் நாகரிகம் பரவா முன்பே
நம்முன்னோர் கலைகளிலே நிமிர்ந்து நின்றார்;
நாலுவகைத் திறமையிலும் உயர்ந்து நின்றார்;
நம்முன்னோர் காலம்பொற் காலம்; எல்லா
நுண்கலையும் ஈடில்லா தொளிர்ந்த காலம்;
அம்முன்னோர் பெருமையினை அளந்து காட்டி
அளப்பரிய ஆண்டுகளாய்க் கலைகள் நிற்கும்.
வானெட்டிப் பார்க்கின்ற கோபு ரத்தின்
வகையெட்டிப் பார்த்திட்டால் வியப்பு மீறும்;
ஏனெட்டி உலகாளும் வாய்ப்பை இந்த
இனமெட்டிப் பெறவில்லை? என்ற கேள்வி
தானெட்டி மனதிலெழும்; இலக்கி யத்தின்
திறமெட்டிச் சுவைத்தாலும் அதுவே தோன்றும்;
ஏனெட்டி உயரவில்லை? காலத் தோடே
இனமெட்டி வளரவில்லை; அவ்வ ளவ்வே.
திறமைகளோ பலவிதமாம்; தீயைப் போலச்
செய்வதற்கும் அழிப்பதற்கும் துணையாய் நிற்கும்
திறமையினை நாம்வளர்க்க வேண்டும்; அந்தத்
திறமையினால் பிறரழித்துத் தானே வாழும்
திறமிங்கே தோன்றாமல் இருக்க வேண்டும்;
தினந்தோறும் உரையாடும் போதும் பேசி
உறவாடுங் காலத்தும் நம்மைக் காக்கும்
ஒப்பரிய திறமையுரு வாக வேண்டும்.
No comments:
Post a Comment