அஞ்சுகின்றேன்

      

             

       அஞ்சுகின்றேன்.

பல்லினில் விடத்தைக் கொண்ட

   பாம்பினுக் கஞ்சேன்; என்றும்

அல்லினில் ஆட்டம் போடும்

   அலகைகட் கஞ்சேன்; சொல்லும்

சொல்லினில் தேனும், செய்யும்

   செயலினில் நஞ்சுங் கொண்டே

நல்லவர் போல்ந டிக்கும்

   நட்பினுக் கஞ்சு கின்றேன்.      1

கடித்திடப் பாய்ந்து தாவும்

   கடுவனுக் கஞ்சேன்; வானில்

இடித்திடும் இடியென் மேலே

   இறங்கினும் அஞ்சேன்; நன்கு

பொடித்திடப் பாவந் தன்னைப்

   புலம்பிடு போதும் அங்கே

நடித்திடும் மனித னுக்கு

   நாளுமே அஞ்சு கின்றேன்.      2

தொட்டதும் கொட்டும் தேளின்

   கொடுக்கினை அஞ்சேன்; ஏதும்

பட்டதும் படமெ டுக்கும்

   பாம்பினை அஞ்சேன்; தன்னைத்

தொட்டதைச் சுட்டுத் தீய்க்கும்

   தீயினை அஞ்சேன்; என்னைக்

கட்டியே அணைப்பார் வஞ்சக்

   கரவினை அஞ்சு கின்றேன்.     3

தும்பினை அறுத்துத் தள்ளித்

   துள்ளியே திரியுங் காளைக்

கொம்பினை அஞ்சேன்; கொம்பின்

   கூரினை அஞ்சேன்; உள்ளம்

நம்பியே நான ணைத்த

   நல்லவர் எய்யும் வெய்ய

அம்பினுக் கஞ்சி நெஞ்சம்

  அழுதிட வெம்பு கின்றேன்.        4

எட்டியே உதைத்துத் தள்ளும்

   இரண்டுகால் அஞ்சேன்; வாழ்வில்

மட்டிலா இடர்கள் ஈயும்

   மாற்றலர்க் கஞ்சேன்; என்னைக்

கட்டியே பிணைத்து வாழ்ந்து

   கணக்கிலா இன்பந் தன்னைக்

கொட்டியே தந்தாள் சின்னக்

   கோபமே அஞ்சு கின்றேன்.       5

காற்றுடை வேக மஞ்சேன்;

   கடும்புயல் வெள்ள மஞ்சேன்;

தூற்றிடு பகைவ ரஞ்சேன்;

   தொடர்ந்திடு பழியை யஞ்சேன்;

ஏற்றெனை நண்ப ராக

   இழைந்தவர் எனக்குப் பின்னால்

தூற்றிடு பொல்லாச் சொல்லின்

   சூட்டினை அஞ்சுகி ன்றேன்.       6

வறுமையின் கொடுமை யஞ்சேன்;

   வாட்டிடு துன்ப மஞ்சேன்;

வெறுமையின் நிலைமை யஞ்சேன்;

   விரட்டிடு பேய்க ளஞ்சேன்;

அருமையாய்ப் புகழும் நண்பர்

   அகத்தினில் உள்ள வஞ்சச்

சிறுமையைக் கண்டே நாளும்

   சிந்தையா லஞ்சு கின்றேன்.       7

மட்டுவார் குழலு மஞ்சேன்;

   மயக்கிடும் விழிக ளஞ்சேன்;

கட்டியே இழுக்குங் காந்தக்

   கயல்விழிப் பாய்ச்ச லஞ்சேன்;

கட்டிய மனையாள் வாயின்

   கடையிதழ் உதிரு கின்ற

கட்டிலா இனிய சொல்லின்

   குளுமையை அஞ்சு கின்றேன்.     8

இறைவனே அளிக்கு மந்த

   இன்னலின் வரிசை யஞ்சேன்;

கறையணி கண்டன் கோபக்

   கனலினுக் கஞ்சேன்; அந்த

இறைவனின் முன்னால் நின்றே

   இருகைகள் கூப்பும் போதும்

கறையுள நெஞ்சங் கண்டே

   கணமெலாம் அஞ்சு கின்றேன்.     9

அஞ்சுதல் வேண்டு மென்பேன்;

   அரற்றுதல் வேண்டு மென்பேன்;

கெஞ்சுதல் வேண்டு மென்பேன்;

   கோபமும் வேண்டு மென்பேன்;

அஞ்சிட வேண்டு தற்கே

   அஞ்சலும், தேவை யின்றி

அஞ்சிடாத் துணிவும் என்னுள்

   ஆக்கிட வேண்டு கின்றேன்..        10

பல்லினில் விடத்தைக் கொண்ட

   பாம்பினுக் கஞ்சேன்; என்றும்

அல்லினில் ஆட்டம் போடும்

   அலகைகட் கஞ்சேன்; சொல்லும்

சொல்லினில் தேனும், செய்யும்

   செயலினில் நஞ்சுங் கொண்டே

நல்லவர் போல்ந டிக்கும்

   நட்பினுக் கஞ்சு கின்றேன்.      1

கடித்திடப் பாய்ந்து தாவும்

   கடுவனுக் கஞ்சேன்; வானில்

இடித்திடும் இடியென் மேலே

   இறங்கினும் அஞ்சேன்; நன்கு

பொடித்திடப் பாவந் தன்னைப்

   புலம்பிடு போதும் அங்கே

நடித்திடும் மனித னுக்கு

   நாளுமே அஞ்சு கின்றேன்.      2

தொட்டதும் கொட்டும் தேளின்

   கொடுக்கினை அஞ்சேன்; ஏதும்

பட்டதும் படமெ டுக்கும்

   பாம்பினை அஞ்சேன்; தன்னைத்

தொட்டதைச் சுட்டுத் தீய்க்கும்

   தீயினை அஞ்சேன்; என்னைக்

கட்டியே அணைப்பார் வஞ்சக்

   கரவினை அஞ்சு கின்றேன்.     3

தும்பினை அறுத்துத் தள்ளித்

   துள்ளியே திரியுங் காளைக்

கொம்பினை அஞ்சேன்; கொம்பின்

   கூரினை அஞ்சேன்; உள்ளம்

நம்பியே நான ணைத்த

   நல்லவர் எய்யும் வெய்ய

அம்பினுக் கஞ்சி நெஞ்சம்

  அழுதிட வெம்பு கின்றேன்.        4

எட்டியே உதைத்துத் தள்ளும்

   இரண்டுகால் அஞ்சேன்; வாழ்வில்

மட்டிலா இடர்கள் ஈயும்

   மாற்றலர்க் கஞ்சேன்; என்னைக்

கட்டியே பிணைத்து வாழ்ந்து

   கணக்கிலா இன்பந் தன்னைக்

கொட்டியே தந்தாள் சின்னக்

   கோபமே அஞ்சு கின்றேன்.       5

காற்றுடை வேக மஞ்சேன்;

   கடும்புயல் வெள்ள மஞ்சேன்;

தூற்றிடு பகைவ ரஞ்சேன்;

   தொடர்ந்திடு பழியை யஞ்சேன்;

ஏற்றெனை நண்ப ராக

   இழைந்தவர் எனக்குப் பின்னால்

தூற்றிடு பொல்லாச் சொல்லின்

   சூட்டினை அஞ்சுகி ன்றேன்.       6

வறுமையின் கொடுமை யஞ்சேன்;

   வாட்டிடு துன்ப மஞ்சேன்;

வெறுமையின் நிலைமை யஞ்சேன்;

   விரட்டிடு பேய்க ளஞ்சேன்;

அருமையாய்ப் புகழும் நண்பர்

   அகத்தினில் உள்ள வஞ்சச்

சிறுமையைக் கண்டே நாளும்

   சிந்தையா லஞ்சு கின்றேன்.       7

மட்டுவார் குழலு மஞ்சேன்;

   மயக்கிடும் விழிக ளஞ்சேன்;

கட்டியே இழுக்குங் காந்தக்

   கயல்விழிப் பாய்ச்ச லஞ்சேன்;

கட்டிய மனையாள் வாயின்

   கடையிதழ் உதிரு கின்ற

கட்டிலா இனிய சொல்லின்

   குளுமையை அஞ்சு கின்றேன்.     8

இறைவனே அளிக்கு மந்த

   இன்னலின் வரிசை யஞ்சேன்;

கறையணி கண்டன் கோபக்

   கனலினுக் கஞ்சேன்; அந்த

இறைவனின் முன்னால் நின்றே

   இருகைகள் கூப்பும் போதும்

கறையுள நெஞ்சங் கண்டே

   கணமெலாம் அஞ்சு கின்றேன்.     9

அஞ்சுதல் வேண்டு மென்பேன்;

   அரற்றுதல் வேண்டு மென்பேன்;

கெஞ்சுதல் வேண்டு மென்பேன்;

   கோபமும் வேண்டு மென்பேன்;

அஞ்சிட வேண்டு தற்கே

   அஞ்சலும், தேவை யின்றி

அஞ்சிடாத் துணிவும் என்னுள்

   ஆக்கிட வேண்டு கின்றேன்..        10